ساموئل کرک در سال ۱۹۶۳ برای کودکانی که تا آن زمان بعنوان آسیب خفیف مغزی، کند آموز یا ناتوان ادراکی نامگذاری می شدند، اصطلاح ناتوانی یادگیری را پیشنهاد نمود.
اختلالات یادگیری، یکی از معضلات مهم و تعیین کننده سرنوشت تحصیلی دانش آموز محسوب شده و نسبت به سایر طبقه بندی های کودکان، درصد شیوع بالاتری دارد.
بروز اختلال یادگیری ویژه موجب ضعف قابل ملاحظه دانش آموز از لحاظ آموزشی و بالینی در حوزه های اساسی یادگیری می شود.
بدلیل ناهمخوانی سطح توانایی های شناختی کودک با عملکرد تحصیلی مورد انتظار او، نیاز به آموزش های ویژه دارد.
اصطلاح اختلال یادگیری در سال ۱۹۹۴ در ویرایش چهارم DSM وارد نظام طبقه بندی شد.